In de uitgestrekte gebieden van West-Australië, waar de brandende zon het landschap domineert en regenval schaars blijft, blijft de stedelijke ontwikkeling floreren. De uitdaging om aan de waterbehoeften van de bewoners te voldoen, is een cruciale kwestie geworden voor beleidsmakers. Perth, de hoofdstad van de staat, heeft een innovatieve oplossing omarmd - zeewaterontzilting - en transformeert de uitgestrekte Indische Oceaan in een eindeloze bron van zoet water.

In de afgelopen vijf jaar is bijna de helft van de watervoorziening van Perth afkomstig van ontziltingsinstallaties. Deze technologie heeft de stad bevrijd van haar afhankelijkheid van regenval en biedt een betrouwbare waterbron, aangezien de traditionele opslag in reservoirs steeds moeilijker houdbaar wordt te midden van afnemende neerslag en groeiende bevolkingsbehoeften.

In de kern verwijdert ontzilting zout en onzuiverheden uit zeewater om drinkbaar zoet water te produceren. De installaties van Perth gebruiken een proces dat omgekeerde osmose wordt genoemd, dat uit vier belangrijke stappen bestaat:

1. Inname en Voorbehandeling: Zeewater wordt uit de Indische Oceaan gehaald en gefilterd om deeltjes zoals zand en algen te verwijderen.
2. Membraanfiltratie door Omgekeerde Osmose: Voorbehandeld water wordt onder hoge druk door semi-permeabele membranen geperst, waardoor alleen watermoleculen kunnen passeren en zouten en verontreinigingen worden geblokkeerd.
3. Nabehandeling: Het gezuiverde water wordt opnieuw gemineraliseerd en de pH wordt in evenwicht gebracht om aan de drinknormen te voldoen.
4. Lozen van pekel: De geconcentreerde zoutoplossing wordt zorgvuldig teruggevoerd naar de oceaan via diffusers die zijn ontworpen om de impact op het milieu te minimaliseren.

Hoewel ontzilting watertekorten oplost, brengt het aanzienlijke energiekosten met zich mee - vier keer zoveel als grondwaterwinning en veertig keer meer dan reservoirwater. De waterautoriteiten van Perth implementeren maatregelen om deze voetafdruk te verminderen door procesoptimalisatie, integratie van hernieuwbare energie en strikte protocollen voor het lozen van pekel.

Voordat Perth zich vastlegde op ontzilting, werden andere opties geëvalueerd:

• Aanvullende reservoirs bleken ineffectief bij afnemende regenval
• Noordelijke watertransferprojecten waren kostbaar en milieuschadelijk
• Wolkenzaaien toonde beperkte effectiviteit in het klimaat van Australië

Ontzilting kwam naar voren als de meest betrouwbare oplossing, onafhankelijk van weerspatronen.

De stad heeft momenteel twee grote installaties:

• Kwinana-installatie: Operationeel sinds 2006, levert 15% van het water van Perth
• Southern Seawater Plant: Geopend in 2011, voorziet in 30% van de behoeften van de stad

Een derde faciliteit in Alkimos, met geavanceerde energie-efficiënte technologie, is momenteel in ontwikkeling.

Waterarme regio's over de hele wereld nemen vergelijkbare oplossingen over:

• Het Midden-Oosten loopt voorop in ontziltingscapaciteit
• Middellandse Zeelanden bestrijden droogte met zeewaterinstallaties
• Californië breidt zijn ontziltingsinfrastructuur uit
• China ontwikkelt kustontziltingsprojecten

Er blijven uitdagingen bestaan op het gebied van kostenreductie, milieubescherming en publieke acceptatie.

Belangrijke lessen uit het succes van West-Australië zijn onder meer:

• Gediversifieerde waterbronstrategieën
• Continue technologische verbetering
• Gemeenschapsbetrokkenheidsprogramma's
• Rigoureuze milieumonitoring

Naarmate klimaatverandering de waterschaarste wereldwijd intensiveert, laat het model van Perth zien hoe innovatie en zorgvuldige planning duurzame watervoorraden kunnen veiligstellen voor groeiende stedelijke populaties.