در پهنه وسیع استرالیای غربی، جایی که آفتاب سوزان بر چشمانداز حاکم است و بارندگی کم است، توسعه شهری همچنان در حال شکوفایی است. چالش برآورده کردن نیازهای آبی ساکنان به یک موضوع حیاتی برای سیاستگذاران تبدیل شده است. پرت، پایتخت ایالت، یک راهحل نوآورانه را پذیرفته است—شیرینسازی آب دریا—تبدیل اقیانوس وسیع هند به منبع بیپایان آب شیرین.
در پنج سال گذشته، تقریباً نیمی از آب مورد نیاز پرت از کارخانههای شیرینسازی تامین شده است. این فناوری شهر را از وابستگی به بارندگی رها کرده و منبع آبی قابل اعتمادی را فراهم میکند، زیرا ذخیرهسازی سنتی مخازن در میان کاهش بارندگی و افزایش تقاضای جمعیت، به طور فزایندهای غیرقابل دفاع میشود.
در اصل، شیرینسازی نمک و ناخالصیها را از آب دریا حذف میکند تا آب شیرین قابل شرب تولید شود. کارخانههای پرت از فرآیندی به نام اسمز معکوس استفاده میکنند که شامل چهار مرحله کلیدی است:
در حالی که شیرینسازی کمبود آب را حل میکند، اما هزینههای انرژی قابل توجهی را به همراه دارد—چهار برابر استخراج آب زیرزمینی و چهل برابر بیشتر از آب مخازن. مقامات آب پرت در حال اجرای اقداماتی برای کاهش این ردپا از طریق بهینهسازی فرآیند، ادغام انرژی تجدیدپذیر و پروتکلهای سختگیرانه دفع آب نمک هستند.
پرت قبل از متعهد شدن به شیرینسازی، گزینههای دیگری را ارزیابی کرد:
شیرینسازی به عنوان راهحل قابل اعتمادتر، مستقل از الگوهای آب و هوایی، ظاهر شد.
این شهر در حال حاضر دو کارخانه بزرگ را اداره میکند:
یک تاسیسات سوم در آلکیموس، که فناوری پیشرفته و کممصرف انرژی را در خود جای داده است، در حال حاضر در دست توسعه است.
مناطق کمآب در سراسر جهان در حال اتخاذ راهحلهای مشابه هستند:
چالشها در کاهش هزینه، حفاظت از محیط زیست و پذیرش عمومی باقی مانده است.
نکات کلیدی از موفقیت استرالیای غربی عبارتند از:
همانطور که تغییرات آب و هوایی کمبود آب را در سطح جهان تشدید میکند، مدل پرت نشان میدهد که چگونه نوآوری و برنامهریزی دقیق میتواند منابع آب پایدار را برای جمعیتهای شهری در حال رشد تضمین کند.
در پهنه وسیع استرالیای غربی، جایی که آفتاب سوزان بر چشمانداز حاکم است و بارندگی کم است، توسعه شهری همچنان در حال شکوفایی است. چالش برآورده کردن نیازهای آبی ساکنان به یک موضوع حیاتی برای سیاستگذاران تبدیل شده است. پرت، پایتخت ایالت، یک راهحل نوآورانه را پذیرفته است—شیرینسازی آب دریا—تبدیل اقیانوس وسیع هند به منبع بیپایان آب شیرین.
در پنج سال گذشته، تقریباً نیمی از آب مورد نیاز پرت از کارخانههای شیرینسازی تامین شده است. این فناوری شهر را از وابستگی به بارندگی رها کرده و منبع آبی قابل اعتمادی را فراهم میکند، زیرا ذخیرهسازی سنتی مخازن در میان کاهش بارندگی و افزایش تقاضای جمعیت، به طور فزایندهای غیرقابل دفاع میشود.
در اصل، شیرینسازی نمک و ناخالصیها را از آب دریا حذف میکند تا آب شیرین قابل شرب تولید شود. کارخانههای پرت از فرآیندی به نام اسمز معکوس استفاده میکنند که شامل چهار مرحله کلیدی است:
در حالی که شیرینسازی کمبود آب را حل میکند، اما هزینههای انرژی قابل توجهی را به همراه دارد—چهار برابر استخراج آب زیرزمینی و چهل برابر بیشتر از آب مخازن. مقامات آب پرت در حال اجرای اقداماتی برای کاهش این ردپا از طریق بهینهسازی فرآیند، ادغام انرژی تجدیدپذیر و پروتکلهای سختگیرانه دفع آب نمک هستند.
پرت قبل از متعهد شدن به شیرینسازی، گزینههای دیگری را ارزیابی کرد:
شیرینسازی به عنوان راهحل قابل اعتمادتر، مستقل از الگوهای آب و هوایی، ظاهر شد.
این شهر در حال حاضر دو کارخانه بزرگ را اداره میکند:
یک تاسیسات سوم در آلکیموس، که فناوری پیشرفته و کممصرف انرژی را در خود جای داده است، در حال حاضر در دست توسعه است.
مناطق کمآب در سراسر جهان در حال اتخاذ راهحلهای مشابه هستند:
چالشها در کاهش هزینه، حفاظت از محیط زیست و پذیرش عمومی باقی مانده است.
نکات کلیدی از موفقیت استرالیای غربی عبارتند از:
همانطور که تغییرات آب و هوایی کمبود آب را در سطح جهان تشدید میکند، مدل پرت نشان میدهد که چگونه نوآوری و برنامهریزی دقیق میتواند منابع آب پایدار را برای جمعیتهای شهری در حال رشد تضمین کند.